Όταν η περιπέτεια γίνεται "μάθημα ζωής" και η σιωπή τα λέει όλα...

Αφιερωμένο στους πυροπαθείς πολίτες της Αττικής
 και σε μια σύγχρονη "Σπαρτιάτισσα" της Σαντορίνης. 

Τι μας κρατάει στις δύσκολες στιγμές μας για να συνεχίσουμε;

Στις δύσκολες στιγμές μας κρατάει η σκέψη ότι ο φόβος είναι ένα συναίσθημα κι ότι με τη γενναιότητα μπορείς εύκολα να το ξεπεράσεις. Κάτι τέτοιο συνέβη και σε εμένα, αλλά συμβαίνει και σ’ όλους τους ανθρώπους.

Βασιλική Δ.

Εμένα στις δύσκολες στιγμές μου με κρατάει η οικογένειά μου, γιατί εκείνοι μου έμαθαν τι θα πει να αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας και να προχωράμε βήμα βήμα στη ζωή μας.

Εβελίνα Μ.

Στις δύσκολες στιγμές πρέπει να στεκόμαστε στα πόδια μας. Άμα πέσουμε πρέπει να ξανασηκωθούμε και να  συνεχίσουμε με δύναμη ψυχής στις δυσκολίες της ζωής.

Άντριου Κ.

Στις δύσκολες στιγμές μας κρατάει το πείσμα που έχουμε για να συνεχίσουμε τη ζωή μας. Κοιτάμε μπροστά.

Βασίλης Λ.

Εγώ πιστεύω ότι στις δύσκολες στιγμές μας, μας βοηθάει να συνεχίσουμε η  βοήθεια των άλλων. Γιατί αυτές τις στιγμές ξέρουμε ότι θα τα καταφέρουμε με τη πίστη τους και την αγάπη τους.

Ειρήνη Δ.

Τις δύσκολες στιγμές μας κρατάνε οι αναμνήσεις χαράς και αγάπης που έχουμε από τις ζωές μας.

Σάρα Α.

Στις δύσκολες στιγμές μου, για να συνεχίσω να είμαι δυνατή και να σκέφτομαι σωστά, σκέφτομαι την οικογένειά μου.

Μαρία-Θεολογία Α.

Στις δύσκολες στιγμές μας κρατάει για να συνεχίσουμε η πίστη και το πάθος να αντιμετωπίσουμε κάθε εμπόδιο της ζωής μας, καθώς κι η σκέψη ότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτό το δύσκολο, αλλά ταυτόχρονα και εύκολο ταξίδι της ζωής.

Υ.Γ. Η ζωή είναι ένα μάθημα. Κάθε εμπόδιο είναι απλά μια άσκηση.

Κατερίνα Δ.

Η δύναμη, γιατί δεν χάνεται ποτέ από τον άνθρωπο.

Αντώνης Β.

Μας κρατάει το πείσμα μας και η ελπίδα που έχουμε μέσα μας

Πέτρος Κ.

Αυτό που με κρατάει δυνατό είναι οι φίλοι μου, που μου συμπαραστέκονται χωρίς να τους το ζητήσω. Μπορεί κάποιες στιγμές να με πληγώνουν, αλλά είμαστε και πάλι μαζί.

Στάθης Α.

Εμένα αυτό που με κάνει να συνεχίσω είναι η ζωή. Κι ας έχω ένα τραύμα, η ζωή συνεχίζεται.

Ανδριανή Ν.

Στις δύσκολες στιγμές για να συνεχίσουμε, πρέπει να υπερασπιζόμαστε και να βοηθάμε τον εαυτό μας και τους άλλους.

Γιώργος Κ.

Μας κρατάει η ελπίδα για κάτι καλύτερο.

Ανδρέας Κ.

Μας κρατούν οι φιλίες μας και η εμπιστοσύνη των άλλων ανθρώπων.

Διονύσης Κ.

Στις δύσκολες στιγμές με κρατάει να σκέφτομαι την οικογένειά μου. Γιατί όταν πέσουμε, μπορούμε να σηκωθούμε.

Άννα-Μαρία Ζ.

Μας κρατάει ένας θυμός, μια ντροπή κι ένας φόβος. Μόνο που αυτό μπορούμε να το αλλάξουμε, αν συνεχίσουμε να προσπαθούμε για το καλύτερο. Υπάρχει ένα αύριο και μια καινούρια αρχή. Θα τα καταφέρεις;

Ελευθερία Κ.

Εμένα με κρατάνε οι ωραίες φαντασίες. Γιατί όταν πονάς, πρέπει να σκέφτεσαι ότι ωραίο έχεις στο νου σου. Πιστέψτε με, πιάνει!

                                                                                       Νίκος Δ.

Στις δύσκολες στιγμές μας χάνουμε το κουράγιο μας. Όμως υπάρχουν πολλά πράγματα που μας κάνουν δυνατούς. Η γενναιότητά μας, η πίστη μας ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, η ελευθερία μας κι η ελπίδα μας ότι μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο. Άμα προσπαθήσουμε πολύ, όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Καλλιόπη Ζ.

Μας κρατάει η ψυχή κι η ελπίδα που έχουμε μέσα μας. Γιατί αυτά τα πράγματα δε χάνονται ποτέ. Οι δυσκολίες στιγμές υπάρχουν στη ζωή, αλλά πρέπει να τις ξεπερνάμε, γιατί υπάρχουν και χαρές μέσα σ' αυτήν.

Λέω Β.

Στις δύσκολες στιγμές μας κρατάει να συνεχίσουμε η ιστορία του εαυτού μας, όλες οι εμπειρίες μας και όλοι οι κόποι που κάναμε για να βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο. Μας κρατάει η αγάπη που νιώθουμε για κάποιους ανθρώπους και δε θέλουμε να τους αφήσουμε έτσι απλά. Μας κρατάει το πείσμα μας, γιατί όλοι έχουμε τεράστια δύναμη ψυχής μέσα μας. Γιατί όλοι … ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ ΑΠΟ ΟΣΟ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ!

Μαρία Κ.

Η καλοσύνη μας. Γιατί όταν βλέπουμε κάποιον να πειράζει ένα γνωστό μας, δεν καθόμαστε εκεί και βλέπουμε. Δίνουμε βοήθεια σε όποιον τη χρειάζεται, φωνάζουμε κάποιον μεγαλύτερο και βοηθάμε με όποιον τρόπο μπορούμε.

Ηλίας Κ.

Στις δύσκολες στιγμές μας κρατάει η αγάπη που μας έχουν προσφέρει όλοι αυτοί που μας αγαπάνε, γιατί από αυτούς παίρνουμε όλη τη δύναμη για να συνεχίσουμε τη ζωή μας. Μας κρατάνε και οι φίλοι μας, που είναι σαν αδέρφια μας και μας βοηθάν στα δύσκολα. Γιατί η αγάπη, η δύναμη και η φροντίδα που σου έχουν προσφέρει οι άλλοι σε κάνουν δυνατό άνθρωπο, που συνεχίζει και παλεύει για τη ζωή του.

Ελεάνα Κ.

Τις δύσκολες στιγμές μας κρατούν τα όνειρά μας, οι άνθρωποί μας, το όραμά μας, οι στιγμές μας. Γιατί στο τέλος κάθε ημέρας, αυτά μένουν και έχουμε για να σκεφτόμαστε. Παραφράζοντας και λίγο από τον "Φτωχούλη του Θεού" του Νίκου Καζαντζάκη, ας αναρωτηθούμε: «Ε, και τι έχουν οι δύσκολες και κακές στιγμές;».

Καλές είναι κι αυτές.Τα λάθη για τους ανθρώπους είναι. Φίλιωσε μαζί τους, αγκάλιασέ τα και καλωσόρισε τα μαθήματα ζωής. 

Για εμένα τις δύσκολες στιγμές γινόμαστε κλέφτες καλών στιγμών ή δανειζόμαστε από το μέλλον μας. Γιατί c’est la vie (αυτή είναι η ζωή) και la vita e bella(η ζωή είναι ωραία).

κύριος Κ. 

Γιατί πέφτουμε;

Γιατί όταν πέφτουμε, μαθαίνουμε πώς να σηκωθούμε, πώς να στηριχτούμε στα πόδια σου και πότε να ζητάμε βοήθεια. Για αυτό πέφτουμε. Γιατί έτσι είναι η ζωή. Μια θα πέσεις, εκατό θα σηκωθείς.

Λέω Β.

Γιατί από τα λάθη μας μαθαίνουμε. Πέφτουμε για να σηκωθούμε.

Μαρία Κ.

Πέφτουμε επειδή έτσι είναι η ζωή και η καθημερινότητα. Μόνο που το πιο σημαντικό είναι πότε θα σηκωθείς, όχι το πότε θα πέσεις.

Ηλίας Κ.

Πέφτουμε για να μάθουμε. Γιατί για να μάθεις πρέπει να αποτύχεις. Γιατί όσο πιο πολύ πέφτουμε, τόσο πιο πολύ μαθαίνουμε. Έτσι πάμε μπροστά. Όταν πέφτουμε, πονάμε, σωματικά ή ψυχολογικά. Πέφτουμε για να μάθουμε.

Καλλιόπη Ζ.

Πέφτουμε για να μάθουμε πώς είναι η ζωή. Κάποιες φορές πέφτουμε για να μάθουμε ποιοι είμαστε. Γιατί ενώ νομίζουμε πώς ξέρουμε καλά ποιοι είμαστε, ίσως να έχουμε δει μόνο ποιοι είμαστε εξωτερικά. Αλλά  εσωτερικά;

Ελεάνα Κ.

Πέφτουμε για να μάθουμε να σηκωνόμαστε, για να μάθουμε να στεκόμαστε στα πόδια μας.

Μαρία-Θεολογία Α. & Ανδριανή Ν.

Πέφτουμε για να μάθουμε να στεκόμαστε στα πόδια μας, να αντέχουμε τις δυσκολίες της ζωής και να μη λυγίζουμε. Η λέξη «πέφτω» δεν είναι ντροπή, αλλά είναι ανθρώπινη και μέσα στη ζωή μας.

Στάθης Α.

Πέφτουμε για να μάθουμε από τα λάθη μας και να είμαστε δυνατοί με τον εαυτό μας στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας.

Άντριου Κ.

Γιατί όταν κάποιος πάει να σε πειράξει, πρέπει να σταθείς γενναία. Γιατί έτσι μας μαθαίνει η ζωή.

Αντώνης Β.

Πέφτουμε για να σηκωθούμε. Για παράδειγμα, μια μέρα ένα παιδί στο ποδόσφαιρο έπεσε κάτω και χτύπησε. Τότε ο προπονητής του είπε «Πέσε, πέσε, αλλά θα σηκωθείς. Θα σηκωθείς με κλάματα, με θυμό, με γέλια, με χαρά. Αλλά θα μετράει που θα σηκωθείς».

Γιώργος Κ.

Πέφτουμε, αλλά ο εγωισμός μας δε μας αφήνει να το εκφράσουμε. Όμως, δεν πρέπει να κλεινόμαστε στο καβούκι μας. Πρέπει να αντιδράμε και όχι να κλαίμε. Και κάτι τελευταίο. Στον κόσμο μας υπάρχουν ευαίσθητοι άνθρωποι, για αυτό πρέπει εμπρός στο κακό και στο bullying να αντιδράμε. Γιατί έτσι η «μπαταρία» μας γεμίζει πλούτο!

Σάρα Α.

Για να μάθουμε να σηκωνόμαστε. Γιατί αν σηκωθούμε θα δούμε τον κόσμο γύρω μας. Το να πέφτουμε στη ζωή μας είναι σαν μια λακκούβα με ένα κενό. Λερωνόμαστε, αλλά το ξεπερνάμε. Γιατί αν σηκωθείς, θα είσαι πιο δυνατός, όλο και πιο δυνατός.

Ελευθερία Κ.

Στη ζωή μας πέφτουμε, αλλά σηκωνόμαστε. Γιατί αν δε σηκωθούμε, δε θα προχωρήσουμε. Η ζωή έχει τα καλά της και τα κακά της. Διότι, δεν πρέπει ποτέ να υποχωρούμε μπροστά στο πόνο. Μπορούμε απλά να αφήσουμε πίσω μας αυτά που μας πληγώνουν.

Βασίλης Λ.

Όταν χανόμαστε, χρησιμοποιούμε το GPS, προκειμένου να βρούμε το δρόμο μας. Πώς όμως μπορούμε να  επαναπροσδιορίσουμε το GPS του νου μας; Πώς μαζεύεις τα συντρίμμια μιας ζωής και τα κάνεις πλούτο και ομορφιά;  

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι στα Δελφικά παραγγέλματα μας είπαν  «Σεαυτὸν αἰδοῦ (Νὰ σέβεσαι τὸν ἑαυτό σου)» και «Άρχε σεαυτού (Να κυριαρχείς τον εαυτό σου)». Ο αρχαίος φιλόσοφος Επίκτητος σημείωσε ότι «Δεν πειράζουν τους ανθρώπους τα πράγματα, αλλά οι γνώμες που σχηματίζουν για τα πράγματα». 

Χμμ…Τα πράγματα είναι απλά. Σωπάτε, δε χανόμαστε, απλά πέφτουμε. Ευχή είναι να πέφτεις,  μόνο έτσι μαθαίνεις να ελπίζεις και να μην είσαι γέρος, αλλά γερός! Και ιδού το μεγάλο ερώτημα. Ποιος θέλεις να είσαι στις δύσκολες στιγμές σου;

κύριος Κ.

Για να πέσουμε σημαίνει ότι έχουμε αξία και πρέπει να τη δείξουμε. Η λέξη «πέφτω» είναι βαριά ή ανάλαφρη; Είναι ανάλαφρη, γιατί μπορείς να πετάξεις μακριά και να σηκωθείς όπως όλοι μας. Γιατί μπορούμε, τα πάντα μπορούμε. Η ζωή δεν είναι όλο χαρές ή όλο λύπες, είναι τα πάντα. Πέφτουμε ή μας ρίχνουν; Πολλοί θα προσπαθήσουν να μας μειώσουν, αλλά δε θα τους αφήσουμε. Γιατί η δύναμη είναι μέσα μας κι όχι έξω μας. Γιατί τα προβλήματα δε λύνονται με τη δύναμη τη σωματική, αλλά την ψυχική. Το γιατί είναι μέσα μας.

 Κατερίνα Δ.

 

Πώς είναι η χαμένη Ατλαντίδα στο νου σου;

Για εμένα η χαμένη Ατλαντίδα είναι μέσα μου, στον νου μου και σε όλη μου τη ζωή. Είναι όμορφη, πολύχρωμη, αλλά πάνω απ´ όλα είναι μέσα στη ζωή. Όχι μόνο σε εμένα αλλά και σε όλους σας.

                                                                 Μαρία-Θεολογία Α.

Χαμένη Ατλαντίδα…ένα νησί βυθισμένο στη θάλασσα αλλά και στο μυστήριο. Ένα νησί που έχει γοητεύσει τους ανθρώπους με την μυστηριώδη ιστορία του… Δεν ξέρω αν όντως υπάρχει η χαμένη Ατλαντίδα, ξέρω όμως ότι υπάρχει κάπου μέσα στην καρδιά μου, στην καρδιά όλων… Την Ατλαντίδα την περιγράφουν ως ένα από τα πιο όμορφα, πλούσια και περιποιημένα νησιά. Οπότε, μήπως πρέπει να βρούμε κι εμείς την Ατλαντίδα στην καρδιά μας;  Δεν Είναι καλύτερο αντί να ψάχνουμε για κάτι που 50% δεν υπάρχει, να ψάξουμε να βρούμε για κάτι που είναι στο χέρι μας να το βρούμε, για κάτι που θα βοηθήσει εμάς να γίνουμε καλύτεροι;

Μαρία Κ.

Η χαμένη Ατλαντίδα μου, είναι σεβαστή και όμορφη. Δεν ξέρουμε που και αν βυθίστηκε, αλλά αυτό δεν την άλλαξε στο νου μου. Ίσα ίσα την έκανε  πιο περήφανη και πιο ωραία...Μπορεί να μαγέψει τον κόσμο αλλά και να τον στενοχωρήσει. Μπορείς απλά να ρωτήσεις γύρω σου ποια είναι η πραγματική χαμένη Ατλαντίδα; ΟΧΙ. Μπορείς να κερδίζεις πράγματα στη ζωή, αλλά μπορεί και να χάσεις, να διασκεδάσεις, να μάθεις, να καταλάβεις. Γιατί το μήνυμα που μου δίδαξε η χαμένη Ατλαντίδα για τη ζωή, είναι πως ότι χάνουμε, μπορούμε να το ξανακερδίζουμε με τον δικό μας τρόπο!

Ελευθερία Κ.

Στο μυαλό μου είναι ένα νησί με αρχαία κτίσματα και πολύτιμα πιθάρια. Έχει πλατείες  πλούσιες από κόσμο και σχολεία θεόρατα με αμέτρητα και χαρούμενα παιδιά.  Έχει τόσα χαμόγελα που θα έλεγε κανείς ότι την κατοικούν χαμόγελα και όχι άνθρωποι. Τα ζώα είναι σε μία προστατευόμενη ζώνη και τα φυτά  σε άλλη. Όμως το χαμόγελο σωπαίνει την στιγμή που το νησί ισοπεδώνεται. Απόλυτη καταστροφή. Θα έλεγε κανείς ότι όλα χάθηκαν. Όχι όλα όμως. Έχει μείνει στου νου μας και και στην ιστορία σαν «Η χαμένη Ατλαντίδα»! Η  Ατλαντίδα είναι χαμένη, Όχι όμως σαν ένα απλό νησί. Είναι ένα ανάμεικτο νησί κρυμμένο στο μυαλό και την καρδιά μας. Πού την έχουμε κρύψει; Ας την ξεθάψουμε μαζί!

Κατερίνα Δ.

Στο νου μου, η χαμένη Ατλαντίδα είναι όπως θα ήθελα να είναι τώρα ο κόσμος μας. Το μισό νησί είναι σαν ένα γραφικό χωριουδάκι με μικρά σπιτάκια και στενά. Το άλλο μισό είναι ένα απέραντο λιβάδι με πλούσια πανίδα και χλωρίδα. Και ο ουρανός…τέλειος! Καταγάλανος και ηλιόλουστος καθημερινά με πολλά διαφορετικά είδη πουλιών να πετάνε σε αυτόν. Το πιο όμορφο νησί! Όλοι διασκεδάζουν εκεί μικροί, μεγάλοι. Σ´ένα τέτοιο νησί θα ήθελα να ζούσα!

                                                                                 Καλλιόπη Ζ.

Η Ατλαντίδα  για εμένα είναι μια χαμένη χώρα μες την γιγάντια θάλασσα. Μέσα έχει χρωματιστά κοράλλια, αλλά και εκατομμύρια όμορφα πλάσματα του βυθού, όπως γοργόνες μεγάλες και μικρές, ιππόκαμπους, αγγελοκέφαλους, γαρίδες , αστακούς, καβούρια , τσούχτρες, δελφίνια και πολλά άλλα. Εκεί κάτω στην Ατλαντίδα έχει χαμένους θησαυρούς, που ακόμα και τα ψάρια δεν τους βρίσκουν. Τα δέντρα της Ατλαντίδας έχουν γίνει φυτά της θάλασσας , τα λουλούδια είναι φαγωμένα από τα σκυλόψαρα και τα σπίτια λίγο μουχλιασμένα. Έτσι είναι η Ατλαντίδα για μένα...

Ηλίας Κ.

Ανδρέας Κ.

Την Ατλαντίδα την βλέπω σαν ένα μικρό νησι. Αλλά στην πραγματικότητα είναι μεγάλη. Την φαντάζομαι πολύ όμορφη και πλούσια. Ακόμα και τώρα εξερευνούν γι' αυτήν. Πολλοί λένε πως ίσως είναι η Σαντορίνη, αλλά δεν έχουν βρει αρκετά στοιχεία. Μακάρι να βρεθεί μια μέρα κάτι που να αποδεικνύει που βρίσκεται και να έχουμε την ευκαιρία να την δούμε και εμείς.

Γιώργος Κ.

Η χαμένη Ατλαντίδα στο νου μου είναι ένα νησί που έχει πολλά θέατρα και συνεχώς παίζονται σε αυτό κωμωδίες και τραγωδίες

Αντώνης Β.

Η δικιά μου Ατλαντίδα μέσα στην καρδιά μου είναι όλα αυτά που αγαπώ και με κάνουν να νιώθω ευτυχισμένα, ωραία και όμορφα.

Άννα- Μαρία Ζ.

Και για να θυμόμαστε εμείς οι "παλιοί "τι θα πει παιδική ψυχή... 

Σώπα δάσκαλε, σώπα ν' ακούσουμε το πουλί!

Στην Τρίτη τάξη είχαμε δάσκαλο τον Περίανδρο Κρασάκη. Αυτός είχε μανία με την καθαριότητα. Κάθε μέρα επιθεωρούσε τα χέρια μας, τα αυτιά μας, τη μύτη, τα δόντια, τα νύχια. Δεν έδερνε, δεν παρακαλούσε, μα έλεγε: 

– Ζώα, αν δεν πλένεστε κάθε μέρα με σαπούνι, δε θα γίνετε ποτέ σας άνθρωποι. Τι θα πει μαθές άνθρωπος; Αυτός που πλένεται με σαπούνι. Τα μυαλό δε φτάνει, κακομοίρηδες, χρειάζεται και σαπούνι. Πώς θα παρουσιαστείτε στο Θεό με τέτοια χέρια; Πηγαίνετε έξω στην αυλή να πλυθείτε.

 Ώρες μας έπαιρνε τ’ αυτιά ποια φωνήεντα είναι μακρά, ποια βραχέα και τι τόνο να βάλουμε, οξεία ή περισπωμένη. Κι εμείς ακούγαμε τις φωνές στο δρόμο, τους μανάβηδες, τους κουλουρτζήδες, τα γαϊδουράκια που γκάριζαν και τις γειτόνισσες που γελούσαν και περιμέναμε πότε να χτυπήσει το κουδούνι, να γλιτώσουμε. Κοιτάζαμε το δάσκαλο να ιδρώνει απάνω στην έδρα, να λέει, να ξαναλέει και να θέλει να καρφώσει στο μυαλό μας τη γραμματική, μα ο νους μας ήταν έξω στον ήλιο και στον πετροπόλεμο. Γιατί πολύ αγαπούσαμε τον πετροπόλεμο και συχνά πηγαίναμε στο σκολειό με το κεφάλι σπασμένο. Μια μέρα, ήταν άνοιξη, χαρά Θεού, τα παράθυρα ήταν ανοιχτά κι έμπαινε η μυρωδιά από μιαν ανθισμένη μανταρινιά στο αντικρινό σπίτι. Το μυαλό μας είχε γίνει κι αυτό ανθισμένη μανταρινιά και δεν μπορούσαμε πια ν’ ακούμε για οξείες και περισπωμένες. Κι ίσια ίσια ένα πουλί είχε καθίσει στο πλατάνι της αυλής του σκολειού και κελαηδούσε. Τότε πια ένας μαθητής, χλωμός, κοκκινομάλλης, που ’χε έρθει εφέτο από το χωριό, Νικολιό τον έλεγαν, δε βάσταξε, σήκωσε το δάχτυλο:

 -Σώπα, δάσκαλε, φώναξε. Σώπα, δάσκαλε, ν’ ακούσουμε το πουλί! 

Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο

Γιατί είναι δύσκολο να πούμε συγγνώμη;

συγγνώμη < αρχαία ελληνική συγγνώμη < συγγιγνώσκω < συγ- (< σύν) + γιγνώσκω

Όταν το συγγνώμη σημαίνει μηδέν, πώς μπορείς το μηδέν να το κάνεις κάτι; Δύσκολα θέματα, που ωστόσο δεν μπορείς να τα κρύψεις από τα μάτια των παιδιών. Κι όταν το μηδέν για τους ενήλικες είναι μια λέξη που σε μεταμορφώνει σε «τίποτα», για τα παιδιά το μηδέν γίνεται το άπειρο που ταξιδεύει σε λέξεις, σε στιγμές και σε ανθρώπινες ζωές. Γιατί όπως μας έλεγε και ο αγωνιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ «εκείνος που είναι ανίκανος να συγχωρεί είναι και ανίκανος να αγαπά». Κι όμως αυτός ο φιλειρηνιστής, δολοφονήθηκε. Τραγική ειρωνεία ή ανθρώπινη αδυναμία;

Ωστόσο, όταν τα παιδιά μας διδάσκουν τη συγγνώμη ή το μηδέν, σιωπούμε με σεβασμό,ζητάμε ευχαριστώ και μαθαίνουμε...

κύριος Κ.

Συγνώμη είναι μια λέξη που συνήθως την χρησιμοποιούμε για να ζητήσουμε συγχώρεση από κάποιον. Κάποιοι δεν παραδέχονται τα λάθη τους και δεν την χρησιμοποιούν, γιατί νομίζουν πως είναι κάτι κακό.

Όμως η συγνώμη είναι σημαντική, γιατί αν δεν ζητήσεις συγνώμη:  

  δε θα γίνεις φίλος με κάποιον που είχες μαλώσει,

   δε θα είσαι σωστός απέναντι σε κάποιον,
   δε θα είσαι άνθρωπος.       
Ζητήστε συγνώμη είναι σημαντικό. Είναι κομμάτι της ζωή μας.                           Βασίλης Λ.

                              

Είναι δύσκολο να πεις συγνώμη, αλλά όταν πεις αυτήν τη λέξη νιώθεις πιο δυνατός. Η λέξη συγνώμη δείχνει δύναμη. Ένας άνθρωπος με αυτήν την λέξη έχει την δυνατότητα να δείξει στον άλλον ότι μετάνιωσε για αυτό που έκανε. Όταν κάνω κάτι που δεν πρέπει αυτό κάνω κι εγώ… ζητάω συγνώμη.

Άννα-Μαρία Ζ.

Είναι δύσκολο να πούμε συγνώμη, γιατί νομίζουμε ότι πάντα λέμε το σωστό και ποτέ δεν είμαστε λάθος.

                                                     Μαρία -Θεολογία Α.

Είναι δύσκολο να πούμε «συγνώμη», γιατί αυτή την λέξη την λέμε όταν θέλουμε να παραδεχτούμε πως έχουμε κάνει λάθος. Όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι της κοινωνίας είναι εγωιστές και δεν μπορούν να πουν την αθώα αυτή λέξη, ΣΥΓΝΩΜΗ. Για τους μεγάλους είναι πιο δύσκολο, επειδή νομίζουν πως δεν κάνουν ποτέ λάθος. ΑΛΛΑ κάνουν! Τα παιδιά έχουν αγνή ψυχή και, όταν το νιώσουν, μπορούν να πουν συγνώμη. Μακάρι να έλεγαν ΟΛΟΙ συγνώμη. Τότε θα ήμασταν  όλοι ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ και ΟΧΙ ΜΑΛΩΜΕΝΟΙ!!!

                                                                             Καλλιόπη Ζ.

Μερικές φορές είναι αρκετά δύσκολο να πούμε συγγνώμη, όμως γιατί; Πολλές φορές το κάνουμε από εγωισμό, άλλες από κακία και άλλες από αλαζονεία. Πιστεύουμε πως εμείς έχουμε πάντα δίκιο (κυρίως οι μεγάλοι) και ότι ποτέ δεν κάνουμε λάθη. Οι ενήλικοι μάς λένε να τους ακούμε και ότι αυτοί είναι μεγάλοι και ξέρουν καλύτερα. Όμως εμείς δεν πάμε πίσω στην αλαζονεία και εγωισμό! Πιστεύουμε πως μόνο εμείς έχουμε δίκιο και όταν μαθαίνουμε ότι είναι λάθος αυτό που κάνουμε, νευριάζουμε και δεν μιλάμε σε κανέναν.

Κατερίνα Δ.

Γιατί μερικοί ντρέπονται. Όπως οι μεγάλοι που δεν μπορούν να πουν την λέξη, γιατί λένε πως αυτοί έχουν δίκιο. Ενώ τα παιδιά, που έχουν αγνή και καθαρή ψυχή, μπορούν να την πουν έτσι απλά.

Γιώργος Κ.

 Γιατί στον κόσμο υπάρχουν οι «εγωλολάτρες», δηλαδή αυτοί που λογαριάζουν μόνο τον εαυτό τους, και το συγγνώμη δεν υπάρχει σαν λέξη στο λεξιλόγιό τους.

Νίκος Δ.

Είναι δύσκολο να πούμε συγγνώμη, διότι είμαστε πεισματάρηδες και νομίζουμε ότι πάντα έχουμε δίκιο.

Ανδριανή Ν.

Το να πούμε συγγνώμη εμείς οι μικροί είναι κάτι εύκολο, ενώ οι μεγάλοι έχουν πείσμα και προτιμούν να προκαλούν φασαρία παρά να παραδεχτούν το λάθος τους. Κάπως έτσι είναι…

Διονύσης Κ.

Është e vështirë të thuash keq për diçka me zemër dhe respekt. Sepse kur jeni fajtor ju duhet të tregoni mikut tuaj të vjen keq për t'ju përshëndetur.

Είναι δύσκολο να πεις συγγνώμη με καρδιά και με σεβασμό. Γιατί όταν είσαι ένοχος πρέπει να πεις στον φίλο σου συγγνώμη για να σε χαιρετίσει.  

               Μπετίμ Α.

Η συγνώμη είναι μία λέξη που χρειάζονται πολλά για να την πεις. Χρειάζεται να περιορίσεις τον εγωισμό σου, να αυξήσεις την ευγένεια και τη συμπόνια σου. Για να πεις τη λέξη συγνώμη και να την εννοείς πραγματικά πρέπει να είσαι έξυπνος και να μη σε καταβάλει ο εγωισμός. Πρέπει να είσαι  aνοιχτόμυαλος για να καταλάβεις αν εσύ είσαι πραγματικά λάθος και χρωστάς συγνώμη.

Τις περισσότερες φορές ο εγωισμός καταβάλει τους μεγάλους. Καταβάλει τους μεγάλους περισσότερο από τα παιδιά όσο κι αν θέλετε να το αρνηθείτε. Όλοι βαθιά μέσα μας πάντα ξέρουμε πάντα το σωστό. Ξέρουμε ότι τα παιδιά θέλουν όλα τα καλά για τον κόσμο και δεν θέλουν την απληστία και τον εγωισμό. Δεν καταλαβαίνουν γιατί τόση δίψα για λεφτά, γιατί τόσοι πόλεμοι. Είναι δύσκολο να πούμε συγνώμη γιατί ο εγωισμός που μας καταβάλει ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ!

 Όμως …αν εσύ μπορέσεις να ελέγξεις τον εαυτό σου, αν κάνεις εγκράτεια και σκεφτείς ανοιχτόμυαλα; Αναρωτήσου καλά…

Μαρία Κ.

Τα λέμε και ραπαριστά! 

Δεν  ζητάς συγνώμη  και  δεν  συγχωρείς

γιατί  ότι σε πλήγωσε θες να  εκδικηθείς.

Συγνώμη  είναι μια  λέξη τόσο  δα  μικρή,

δύσκολη  πολύ,  είναι  όμως  να  την  πεις.

Συγνώμη που σε πλήγωσα, Συγνώμη που είπα ψέμα

Συγνώμη που σου φώναξα Συγνώμη και σε μένα

Αν φταις ζήτα συγνώμη και δείξε το με πράξεις

και αν δε φταις εσύ,  συγνώμη  δέξου  πάλι.

Ένα συγνώμη,  πάντα  κάνει  τη  διαφορά

αρκεί  να  βγαίνει  από  μέσα  μας  βαθιά.

Μια λέξη είναι απέναντι σε χιλιάδες πράξεις,

μια λέξη ανακούφισης που πρέπει να εκφράσεις.

Συγνώμη αν δε ζητάς, δεν έχεις ηρεμία

γιατί η συγνώμη φίλε μου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ. 

Ανδρέας Κ.

Προς  τιμήν του μεγάλου δασκάλου της φαντασίας Τζιάνι Ροντάρι

Στάσου και κοίταξε τον κόσμο. 

Διάλεξε τη δική σου θέαση κάθε φορά...

«Τον κόσμο μπορείς να τον κοιτάξεις από το ύψος ενός ανθρώπου αλλά και από εκείνο ενός σύννεφου. Στην πραγματικότητα, μπορείς να μπεις από την κεντρική πόρτα ή να χωθείς -είναι πιο διασκεδαστικό- από ένα παραθυράκι.»

                                                   Τζιάνι Ροντάρι

Στάσου και σκέψου. Εσύ από ποιο ύψος κοιτάς τον κόσμο;

Τον κόσμο τον κοιτάω από το ύψος της λογικής που μία πέφτει  χαμηλά, που την άλλη σηκώνεται ψηλά, που μπορεί να καθίσει και στην μέση. Μα άλλο θέλω να πω. Το ύψος της λογικής κάνει «τούμπες» και σε βοηθάει να βρίσκεις την λογική παντού, είτε χρειαστεί να δεις τον κόσμο ανάποδα ,είτε πλάγια, είτε ακόμα και φυσιολογικά. Μαθαίνεις τον κόσμο από όλα τα ύψη…

Κατερίνα Δ.

 

Εγώ θέλω να βλέπω τη ζωή από ένα σύννεφο ψηλά στον ουρανό. Γιατί είναι ωραία να βλέπεις από ψηλά ολόκληρο τον κόσμο…Στον ουρανό βλέπεις γύρω σου τα πουλιά, τα άλλα σύννεφα, τον ήλιο, τα αστέρια, τη νύχτα και το φεγγάρι. Αλλά μπορώ όλα αυτά να τα δω και ανάποδα, εάν πιαστώ κάτω από το σύννεφο…

Ειρήνη Δ.

                                                           

Τον κόσμο τον κοιτάω από όλα τα ύψη, από όλες τις μεριές, απ’ όλες τις γωνίες. Προσπαθώ να τον επεξεργαστώ και να τον μάθω όσο πιο καλά μπορώ…

Μαρία Κ.

Τον κόσμο μπορώ να τον δω οριζόντια και κάθετα είτε απ’ το ύψος ενός αστεριού, είτε απ’ το ύψος  ενός μικρού σύννεφου πολύ ψηλά στον ουρανό.

                                                    Μαρία-Θεολογία  Α.

Tον κόσμο τον βλέπω καλό, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που βοηθούν άτομα με προβλήματα υγείας και στηρίζουν τους ιερούς σκοπούς. Αντίθετα,  υπάρχουν και άνθρωποι που κακοποιούν, σκοτώνουν κ.α.  Μακάρι όλα τα κακά να σταματήσουν και να υπάρχει αγάπη και ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους.

Γιώργος Κ.

Τον κόσμο μπορείς να τον κοιτάξεις αν ανέβεις στον ουρανό με τα κάτασπρα και αφράτα σύννεφα. Μπορείς να τον δεις από το ύψος ενός ανθρώπου. Και ακόμη μπορείς να τον δεις από ψηλά, από χαμηλά, από ανάποδα, από τα πλάγια,  από την γη, από τη στεριά και από τη θάλασσα…

 Άννα-Μαρία Ζ.

Με τα δικά μου μάτια τον κόσμο μπορώ να τον δω από πολύ ψηλά, από διαφορετικές μεριές. Αλλά εγώ βλέπω τον κόσμο όπως τον θέλω. Τον βλέπω πολύ καλύτερο από τώρα. Χωρίς πολέμους, χωρίς αρρώστιες, χωρίς σκουπίδια, με πολλά ζώα, παιδιά, αγάπη, χαρά και αμέτρητα χαμόγελα. Μακάρι να ήταν έτσι ο κόσμος μας!

                                                                   Καλλιόπη Ζ.

Χωρίς ύψος,πλάτος,μήκος, μα πολυδιάστατα, πολυπρισματικά και πολυεπίπεδα. Έξω από την αποκλειστική λογική και τη στείρα γνώση. Έξω από το ψευτοδίλημμα αν το ποτήρι της ζωής είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο. Τον βλέπω εκεί όπου ο νους ανοίγει φτερά, η καρδιά αγαλλιάζει, η ψυχή απελευθερώνεται. Τον βλέπω στο ύψος μιας νέας αλληγορίας απελευθερωμένων δεσμωτών της Πολιτείας του Πλάτωνα, όπου στην πορεία προς το φως κανείς δε μένει πίσω…

κύριος Κ.

Ποια είναι η ωραιότερη ελληνική λέξη ;

Νίκος Καζαντζάκης 

Η ωραιότερη ελληνική λέξη για ‘μένα είναι η λέξη «ανοίγω».  Είναι σαν να λες ανοίγω τα φτερά μου ή σαν να λες ήρθε μία νέα καλύτερη για όλους ζωή.  Και όλοι θέλουν μία νέα καλύτερη ζωή.

Βασιλική Δ.

Η ωραιότερη ελληνική λέξη είναι το «όνειρο», γιατί το βλέπεις στον ύπνο σου. Το όνειρο είναι χαρά, είναι σαν να βλέπεις κάτι το αγαπημένο. Κάτι που θα ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις. Το όνειρο, γιατί αγγίζει την τελειότητα.

                Μαρία -Θεολογία Α.

Η ωραιότερη ελληνική λέξη είναι η λέξη «ταξίδι», επειδή με το ταξίδι μπορείς να μάθεις πολλά πράγματα. Πράγματα για τον πολιτισμό ενός άλλου μέρους, για τους κατοίκους του και τη ζωή τους. Μπορείς να μάθεις πράγματα για τα αξιοθέατα και τα μουσεία όλου του κόσμου. Το ταξίδι επίσης είναι διασκεδαστικό. Ίσως να ταξιδεύεις για πολλές ώρες για να φτάσεις σε έναν προορισμό ,όμως αξίζει τον κόπο!

                                       Καλλιόπη Ζ.

Η ωραιότερη ελληνική λέξη, είναι η λέξη «ουράνιο τόξο», γιατί αυτό σημαίνει ότι δε θα ξαναβρέξει αυτήν τη μέρα. Τα παιδιά όταν το βλέπουνε θέλουν να πάνε εκεί να το πιάσουνε. Η λέξη αυτή, είναι η ωραιότερη!

Σάρα Α.

Η ωραιότερη ελληνική λέξη είναι η «χαρά». Η χαρά σου δίνει ενέργεια και ώθηση να προχωρήσεις. Γι’ αυτό λοιπόν είναι η αγαπημένη μου λέξη.

Ανδριανή Ν.

Η ωραιότερη ελληνική λέξη είναι η «αγάπη». Χωρίς την αγάπη δεν θα υπήρχε τίποτα. Χωρίς αυτό το υπέροχο συναίσθημα που όλοι έχουμε δικαίωμα να το έχουμε η ζωή θα ήταν μίζερη, βαρετή, ασυναίσθητη, λυπητερή. Όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται την αγάπη στην καθημερινότητά τους.

Η αγάπη υπάρχει παντού. Η αγάπη είναι η ωραιότερη ελληνική λέξη.

Μαρία Κ.

Η αγαπημένη μου λέξη είναι «αγάπη». Η αγάπη εκφράζει το πόσο νοιάζεσαι για κάποιον ,το πόσο τον φροντίζεις, κάποιες φορές ντρέπεσαι να το εκφράσεις. Αγάπη είναι ζωή, αγάπη είναι η ψυχή σου να χτυπά όλο και πιο γρήγορα μέχρι να φτάσει τον χτύπο της καρδίας κάποιου άλλου, αγάπη είναι ακόμη και αυτόν που μισείς να τον κοιτάς στα μάτια και να του λες  σ’ αγαπώ. Αγάπη είναι να είσαι άνθρωπος και όχι τέρας. ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Βασίλης Λ.

Η ωραιότερη ελληνική λέξη είναι η λέξη «οικογένεια», γιατί αυτήν αγαπώ και λατρεύω πιο πολύ...

Άννα-Μαρία Ζ. 

Η ωραιότερη ελληνική λέξη είναι η λέξη «συναισθήματα». Είναι η αγαπημένη μου, διότι τα συναισθήματα  είναι  κάτι  που έχεις μέσα σου αλλά και κάτι χαρακτηριστικό για τον άλλο ή για εσένα. Επίσης μου αρέσει, επειδή χαρακτηρίζει και όλες τις άλλες  λέξεις που μου αρέσουν όπως αγάπη, χαρά, φίλια, ζωντάνια  αλλά δυστυχώς υπάρχουν και τα άλλα  όπως  θυμός, γκρίνια, στεναχώρια κτλ . Εμείς οι άνθρωποι πρέπει να  παλέψουμε για να μη μας κυριαρχούν αυτά τα συναισθήματα, αλλά να μας κυριαρχεί η αγάπη, η γαλήνη, η χαρά και η ζωντάνια. Για να νιώθουμε και  εμείς καλύτερα!

Ελεάννα  Κ.

Η ωραιότερη ελληνική λέξη είναι η λέξη «φαντασία». Όλα  άρχισαν όταν ήμουν μικρή ήθελα πολύ να γράφω ιστορίες. Η έμπνευσή  μου  ήταν η  ίδια  μου  η  φαντασία. Δεν  ήξερα  πως  λέγεται  αυτό  που ταξίδευα, χαλάρωνα  και ονειρευόμουν  ταυτόχρονα. Όταν   ήρθε  η  ώρα  να  μάθω  αυτήν  την  λέξη  απλά  άφησα τον  εαυτό  μου  να  με  πάει  εκεί  που  ήθελα…

     Κατερίνα  Δ.

Η ωραιότερη ελληνική λέξη είναι η λέξη «άνθρωπος».

Λέξη περιπλανώμενη στην τέχνη, στη λογοτεχνία, στη σκέψη, στη δημιουργία… Μα τι είναι μαθές ο άνθρωπος;

Ο Καζαντζάκης τον είπε «ελεύθερο», ο Καμύ τον περιέγραψε σαν «ξένο», ο Ροντέν τον φιλοτέχνησε σαν «σκεπτόμενο», ο Οιδίπους τον «απαντά» ως λύση στο αίνιγμα της Σφίγγας και ο Σεφέρης τον αναζητά στη δική του απονομή.  

Άνθρωπος λοιπόν, μια σύνθετη λέξη. Εγώ προτιμώ να τον ερμηνεύω λανθασμένα ετυμολογικά από το άνω και το θρώσκω, που θα πει κοιτώ ψηλότερα, κοιτώ μπροστά.

Γιατί ο άνθρωπος, λέγεται άνθρωπος γιατί έχει μέσα του την «ανθρωπιά». Γιατί είναι αυτό το τελευταίο που θα πρέπει να υπηρετεί και να τιμά. 
Γιατί έτσι ανθίζουν οι αμυγδαλιές...

κύριος Κ.